Ks. Gerard Rogowski urodził się dnia 1 stycznia 1931 roku w Oleśnie na Górnym Śląsku. Wychowywał się wraz z rodzeństwem w domu Augustyna i Gertrudy zd. Kozioł. Ojciec był urzędnikiem powiatowej Kasy Oszczędności w Oleśnie, a Mama zajmowała się prowadzeniem domu.

W latach 1937-43 Gerard Rogowski uczęszczał do 8-klasowej szkoły powszechnej w Oleśnie. Dnia 2 maja 1940 roku przystąpił do I Komunii świętej, a następnie dnia 5 października 1942 roku otrzymał sakrament bierzmowania w rodzinnej parafii pw. Bożego Ciała w Oleśnie. Po ukończeniu edukacji w szkole podstawowej, w latach 1943-45 kontynuował naukę w zakresie gimnazjum w rodzinnej miejscowości. Koszmar II wojny światowej nie ominął rodziny Rogowskich. Dnia 17 stycznia 1945 roku młody Gerard wraz z rodziną został przymusowo wysiedlony i przeniesiony do Lipska w Niemczech. Po zakończeniu działań wojennych rodzina Rogowskich podjęła starania o zgodę na powrót w rodzinne strony.

W związku z tym, że ich dom rodzinny w Oleśnie został zniszczony podczas ofensywy wojsk sowieckich w 1945 roku, Gerard wraz z rodziną przybył do Mikołowa, gdzie zamieszkali w marcu 1947 roku. Tutaj zetknął się z salwatorianami. Od 1 września 1947 roku kontynuował naukę z zakresu gimnazjum w Małym Seminarium Duchownym Księży Salwatorianów w Mikołowie. Po ukończeniu nauki w 9 klasie, za zgodą rodziców, podjął decyzję o wstąpieniu do nowicjatu salwatorianów. Dnia 7 września 1949 roku rozpoczął nowicjat w Bagnie, przyjmując habit oraz imię zakonne: Gaudenty. Imienia zakonnego używał do 1966 roku. Po rocznej próbie, dnia 8 września 1950 roku, złożył pierwszą profesję zakonną.

Następnie w latach 1950-52 kontynuował naukę w zakresie szkoły średniej w gimnazjum salwatorianów w Mikołowie. Naukę w gimnazjum mikołowskim uwieńczył pomyślnie zdanym egzaminem dojrzałości w maju 1952 roku. Początek formacji seminaryjnej ks. Gerarda przypadł na trudny okres represji stalinowskich w 1952 roku. Wówczas to władze bolszewickie zamknęły wszystkie szkoły prowadzone przez instytucje kościelne, odebrano salwatorianom domy zakonne w Mikołowie i Krakowie-Zakrzówku, a jakby tego było mało zamknięto Wydział Teologiczny na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie dotychczas studiowali klerycy salwatoriańscy. Przełożony polskiej prowincji, a jednocześnie bliski krewny ks. Gerarda – ks. Celestyn Rogowski SDS – został zmuszony do tego, aby się ukrywać przed tropiącymi go funkcjonariuszami Urzędu Bezpieczeństwa.

W tak trudnych warunkach, duża grupa kleryków wraz z fratrem Gaudentym Rogowskim, rozpoczęła studia filozoficzno-teologiczne w Instytucie oo. Dominikanów w Krakowie. Dwa lata później ks. Rogowski podjął decyzję o związaniu się na całe życie z dziełem apostolskim Bł. Franciszka Marii od Krzyża Jordana. Wyrazem tego była profesja wieczysta, którą złożył dnia 8 września 1954 roku w Trzebini. Dnia 10 kwietnia 1957 roku, w kaplicy Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, kleryk Gaudenty Rogowski przyjął święcenia diakonatu przez posługę biskupa Herberta Bednorza. Zakończeniem formacji seminaryjnej były święcenia kapłańskie, które ks. Rogowski przyjął dnia 24 czerwca 1957 roku w kościele pw. NMP Matki Zbawiciela w Mikołowie. Szafarzem święceń był ponownie pasterz diecezji katowickiej, bp H. Bednorz. W latach 1957-59 przebywał w domu zakonnym w Krakowie przy ulicy Łobzowskiej. Potem, w okresie 1959-60, podejmował obowiązki kapelana Sióstr Maryjnych we Wrocławiu. We Wrocławiu, oprócz zadań duszpasterskich, skierowano go na studia z zakresu filologii germańskiej. W latach 1959-64 zgłębiał tajniki języka niemieckiego oraz przygotowywał się do obrony pracy magisterskiej. W tym okresie łączył obowiązki studenta z funkcją konsultora i ekonoma wspólnoty zakonnej we Wrocławiu. W 1964 roku, na mocy decyzji przełożonych, ks. Gerard Rogowski został przeniesiony do wspólnoty seminaryjnej w Bagnie, gdzie powierzono mu obowiązki lektora języka niemieckiego dla alumnów. Dnia 30 czerwca 1964 roku obronił pracę magisterską, napisaną na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, zatytułowaną: „Die deutschen Diphtonge”.

W okresie posługi w Bagnie zrodziła się w nim chęć wyjazdu do pracy wśród polonii w USA. Dlatego, dnia 16 stycznia 1965 roku, złożył pisemną prośbę do przełożonego prowincji polskiej, o umożliwienie mu realizacji tejże posługi. W liście z dnia 5 marca 1965 roku otrzymał pozwolenie na wyjazd do USA i rozpoczął procedury formalne związane z wyjazdem do posługi za oceanem. Na mocy dekretu z dnia 2 października 1965 roku, ks. Gerard Rogowski został skierowany do domu zakonnego w Gary (Indiana) w USA, gdzie miał przejść 3-miesięczny kurs języka angielskiego i w miarę możliwości podejmować obowiązki zlecone przez superiora. W 1969 roku został mianowany I konsultorem i ekonomem domu zakonnego w Gary. Natomiast rok później, na mocy dekretu z dnia 14 września 1970 roku, ks. Gerard został mianowany superiorem wspólnoty zakonnej w Gary. Po dwóch latach, dnia 8 września 1972 roku, współbracia ze wspólnoty polskiej w USA wybrali ks. Gerarda superiorem całej wspólnoty polskich salwatorianów w USA.

Ks. Gerard Rogowski został wybrany jako przedstawiciel polskiej prowincji na XII Kapitułę Generalną Salwatorianów, która obradowała w czerwcu 1975 roku w Rzymie. Dzięki relacji spisanej na moją prośbę dnia 12 marca 2012 roku przez ks. Rogowskiego, możemy poznać dość ciekawy kontekst wyboru pierwszego przełożonego generalnego salwatorianów z kraju nad Wisłą w 1975 roku. Jak relacjonował, wówczas absolutnie wykluczał możliwość przyjęcia tego urzędu, gdyż jak uważał, nie nadawał się na niego i nie był zdolny podjąć tych obowiązków. Wówczas to, ks. A. Kiełbasa usilnie namawiał go do przyjęcia tego zaszczytnego obowiązku, obiecując wsparcie w sprawowaniu tego urzędu. Dzięki tym zabiegom dyplomatycznym, dnia 19 czerwca 1975 roku, ks. Gerard Rogowski w pierwszym głosowaniu został wybrany siódmym przełożonym generalnym Towarzystwa Boskiego Zbawiciela oraz pierwszym Polakiem na tym zaszczytnym urzędzie. Jak dalej napisał w swojej relacji, ks. A. Kiełbasa oraz inni współbracia dotrzymali słowa i dzielnie wspierali polskiego generała w wielu poważnych zamierzeniach i projektach. W okresie jego posługi w Rzymie w latach 1975-87, koordynował oraz inicjował wiele dzieł. W tym czasie trwała reforma Konstytucji i Dyrektorium Generalnego według zaleceń Soboru Watykańskiego II. Oprócz tego, dzięki współpracy z Międzynarodową Komisją Historyczną oraz Międzynarodową Komisją Odnowy, (w których to pracach aktywny udział brali współbracia z Polski z ks. A. Kiełbasą na czele), przygotowano obchody 100-lecia istnienia Salwatorianów, a także przygotowano publikacje związane z tą rocznicą w 1981 roku. Ks. Gerard Rogowski, jako przełożony generalny, aktywnie wspierał rozwój dzieła apostolskiego Bł. Franciszka Jordana na całym świecie. Na jego wsparcie zawsze mogli liczyć historycy salwatoriańscy, przygotowujący proces beatyfikacyjny Założyciela. Niewiele osób ma świadomość, że dzięki jego wsparciu oraz poszukiwanym dobrodziejom, mogły być drukowane publikacje historyczne śp. ks. A. Kiełbasy, który w tym okresie nie miał szans opublikować owoców swoich badań historycznych w Polsce.

Po zakończeniu dwu kadencji i przekazaniu obowiązków przełożonego generalnego swojemu następcy w 1987 roku, ks. Gerard Rogowski podjął się posługi duszpasterskiej w ramach prowincji, a następnie wikariatu szwajcarskiego. Do 1989 roku mieszkał w Zugu i angażował się w zastępstwa w niemieckojęzycznych parafiach szwajcarskich. W 1989, przez rok był administratorem parafii w Bülach, niedaleko Zurichu. W 1990 roku został mianowany proboszczem parafii pw. św. Marcina w Meilen nad jeziorem Zuryskim w kantonie Zurich, gdzie posługiwał do 2006 roku. Po ukończeniu pracy duszpasterskiej ks. Rogowski wrócił do wspólnoty w Zugu, gdzie przebywał do listopada 2018 roku, angażując się w zastępstwa w okolicznych parafiach, na ile pozwalało mu zdrowie. W listopadzie 2018 roku ks. Rogowski doznał udaru mózgu i musiał być przeniesiony do domu opieki Sióstr Świętego Krzyża w Menzingen, gdzie przebywał do grudnia 2019 roku. Następnie dzięki porozumieniu wikariatu szwajcarskiego z polską prowincją, z dnia 12 października 2019 roku, został przeniesiony do Domu Opieki Salvator Park w Mikołowie. Tutaj spędził ostatnie lata swojego życia, otoczony fachową opieką medyczną oraz troską współbraci.

W pamięci wielu współbraci oraz osób, którym tak ofiarnie służył, pozostanie jako pobożny, gorliwy i pogodny kapłan. Salwatorianin, który mimo przeciwności i trudności życiowych potrafił cierpliwie i konsekwentnie dążyć do obranych przez siebie celów.

Ks. Gerard Rogowski zakończył swą ziemską pielgrzymkę dnia 17 czerwca br. w Mikołowie. Odszedł do Pana w 91 roku życia, 71 roku życia zakonnego i 64 roku kapłaństwa.

ks. Ireneusz Kiełbasa SDS