Ks. Stanisław Moździerz urodził się dnia 6 lipca 1936 roku w miejscowości Czyszki nieopodal Lwowa. Chrzest przyjął w parafialnym kościele pw. św. Mikołaja, gdzie duszpasterstwo prowadzili ojcowie franciszkanie. W 1945 roku, wraz z rodzicami Janem i Rozalią, podobnie jak pozostali mieszkańcy Czyszek, zostali przesiedleni na Ziemie Odzyskane. Dnia 15 maja 1946 roku dotarli do Trzebnicy, gdzie zamieszkali. Zaraz po przyjeździe kontynuował przerwaną na skutek wojny edukację. Służba przy ołtarzu, którą rozpoczął we wczesnoszkolnych latach i do której – jak sam pisał – miał wielkie zamiłowanie, przyczyniła się do odkrycia wewnętrznego głosu, wzywającego go do realizacji kapłańskiego powołania. Wezwanie to z biegiem czasu stawało się coraz bardziej sugestywne. W związku z nim planował naukę w Małym Seminarium Salwatorianów w Mikołowie, ale uniemożliwiły to zbyt skromne warunki materialne. Za radą spowiednika podjął decyzję i dnia 30 lipca 1953 roku napisał do ówczesnego przełożonego polskiej prowincji list z prośbą o przyjęcie do Towarzystwa Boskiego Zbawiciela. Jako motywy tej decyzji podał „zbawienie własnej duszy i poświęcenie się dla dusz nieśmiertelnych”. Do nowicjatu w Bagnie wstąpił we wrześniu 1953 roku i przyjął imię zakonne Władysław. Rok później złożył pierwszą profesję zakonną. W 1958 roku, składając wieczystą profesję zakonną, ostatecznie poświęcił swoje życie służbie Bożej w zgromadzeniu salwatorianów. Dnia 29 czerwca 1962 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk abpa Bolesława Kominka. Od samego początku pragnieniem ks. Moździerza była praca w duszpasterstwie parafialnym. Pierwszy dekret prowincjała skierował młodego kapłana do parafii Niepokalanego Serca NMP w Dobroszycach, gdzie podjął obowiązki wikariusza. Z końcem lipca 1964 roku powierzono mu urząd wikariusza w parafii pw. NMP Matki Zbawiciela w Mikołowie. Po dwóch latach został przeniesiony do salwatoriańskiej wspólnoty w Trzebini, gdzie realizował zadania konsultora i ekonoma domowego. Angażował się również w prace związane z budową świątyni będącej dzisiaj Sanktuarium Matki Bożej  Fatimskiej. Odpowiadając na prośbę ówczesnego generała, znalazł się w gronie ochotników, którzy byli gotowi wyjechać na misje do Tanzanii. Do wyjazdu tego ostatecznie nie doszło i w 1967 roku podjął on posługę wikariusza w trzebnickiej parafii z obsługą kościołów w Wysokim Kościele i Piotrowiczkach. Lato 1971 roku było dla ks. Stanisława czasem kolejnej przeprowadzki, tym razem do Bagna, gdzie objął stanowisko administratora parafii. Przeprowadził gruntowne remonty kościołów w Bagnie, Wielkiej Lipie i Godzięcinie, zbudował kaplicę w Osolinie oraz pomieszczenia katechetyczne w Godzięcinie. Po dziesięciu latach pracy, mimo licznych próśb kierowanych przez parafian z Bagna do przełożonego prowincji, został ponownie przeniesiony do Dobroszyc, aby tam podjąć obowiązki proboszcza. W miejscowej wspólnocie zakonnej pełnił równocześnie funkcję ekonoma, a od 1984 roku urząd wicesuperiora. W czerwcu 1987 roku – zgodnie z życzeniem przełożonych – urząd proboszcza zamienił na urząd wikariusza parafii, aby móc zaangażować się duszpastersko w pełnym zakresie w Łuczynie i Siekierowicach, które przynależały administracyjnie do dobroszyckiej parafii. Po dwóch latach został mianowany proboszczem nowo erygowanej parafii w Siekierowicach. Rezydując tam nadal przynależał do wspólnoty zakonnej w Dobroszycach i w 1990 roku kolejny raz powierzono mu urząd wicesuperiora. W 1999 roku został powołany na urząd superiora i funkcję ekonoma, odrębnej już, wspólnoty w Siekierowicach. Po ponad dwóch dekadach pasterskiej posługi w Siekierowicach, gdzie m.in. wybudował nowy kościół, przeprowadził gruntowny remont kościoła w Łuczynie, do parafialnej świątyni dobudował okazałą wieżę oraz utworzył kaplicę w Sadkowie, z dniem 1 lipca 2008 roku, został przeniesiony do domu zakonnego w Koczurkach, gdzie podjął obowiązki pomocy duszpasterskiej. Jesienią 2010 roku powrócił do dobroszyckiej parafii, by lata zasłużonej emerytury spożytkować nadal angażując się duszpastersko. Dnia 15 lipca 2012 roku w siekierowickim kościele obchodził jubileusz 50-lecia święceń kapłańskich. Okolicznościowy kaznodzieja ks. Andrzej Sulewski, próbując ogarnąć słowem historię życia Jubilata, ukazał go jako dobrego organizatora, efektywnego budowniczego, a przede wszystkim gorliwego duszpasterza.
    Ks. Stanisław Moździerz zmarł wczesnym rankiem dnia 17 grudnia 2012 roku we wrocławskim szpitalu, gdzie przebywał po rozległym krwotocznym udarze mózgu. Pogrzeb odbył się dnia 20 grudnia o godz. 13.00 w Międzynarodowym Sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy. Mszy Św. przewodniczył i kazanie wygłosił przełożony prowincji ks. Piotr Filas.
    Świadectwo życia ks. Stanisława udowadnia, że Bóg wobec każdego człowieka ma swój plan, który realizuje się w konkretnych okolicznościach. Bydlęcy wagon, nie bez powodu, przywiózł bardzo młodego chłopaka wypędzonego z Kresów, aby później mógł on się stać apostołem dla mieszkańców Dolnego Śląska, którzy niejednokrotnie mieli podobne tułacze doświadczenia.