Opiekę duchową nad pielgrzymami sprawowali salwatorianie: br. Stanisław Biegun, ks. Robert Dłubała – przewodnik pielgrzymki, ks. Andrzej Pacholik i ks. Andrzej Waśko. Obok salwatorianów szły, służąc pomocą, siostry salwatorianki z Polski: s. Ewelina – mistrzyni nowicjatu i jej podopieczna s. Magdalena. W pielgrzymce wzięła udział także s. Veronika z węgierskiego Szombothely.

Była to już piąta piesza pielgrzymka z ziemi węgierskiej, przez Słowację do Polski. Pielgrzymka ta przyczynia się do łączenia trzech narodów. Jej idea wyszła od salwatorianów, tu należy podkreślić  rolę ks. Stanisława Starostki – pierwszego przewodnika pielgrzymki oraz ks. Andrzeja Waśki, dzięki którym to dzieło powstało i się rozwija. Od początku pielgrzymka cieszy się wsparciem duchowym prowincjalatu salwatorianów. Ks. Andrzej Pacholik sprawuje na pielgrzymce opiekę duchowną nad Słowakami.

Cieszy fakt, że coraz więcej osób zgłasza się do uczestnictwa z terytorium całych Węgier, Słowacji i Polski, a z uznaniem wyrażają się o niej i swojego błogosławieństwa udzielają biskupi z tych trzech krajów. Na całej trasie pielgrzymi spotykają się z życzliwością i pomocą miejscowych duszpasterzy i wiernych. Ta pomoc ma wielkie znaczenie i pomaga znieść wszystkie przeciwności, jakimi są upały, oberwania chmury czy zmęczenie i bolące nogi.

Niech dobry Pan Bóg wynagrodzi i darzy swoim błogosławieństwem wszystkich, którzy przyczynili się do powstania i rozwoju pieszej pielgrzymki z Węgier do Krakowa.

ks. Robert Dłubała SDS

Zdjęcia z pielgrzymki dostępne są także na stronie Sióstr ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia: tutaj.