Edward McBride urodził się 23 lutego 1927 r. i wychował w Belfaście. Pod wpływem ks. Dominika Crilly SDS, mieszkańca Belfastu, wstąpił w 1948 r. do nowicjatu salwatorianów w Christleton Hall, Chester i przyjął imię zakonne Malachy. Później ukończył studia z filologii klasycznej na Queen's University w Belfaście. Po studiach i święceniach kapłańskich uczył filozofii w St Mary's College, Sindlesham i Breakspear College, Abbots Langley, a następnie przez krótki czas uczył w Salwatorian College, Harrow Weald. Laurence's w Birkenhead, gdzie zaangażował się w działalność Apostolstwa Morskiego, wchodząc na pokłady statków, aby odprawiać msze św. dla marynarzy. Przez pewien czas mieszkał także w Birkenhead w klubie Star of the Sea Social Club, co niewątpliwie było dla niego edukacją na uniwersytecie życia.

Jako młody ksiądz Malachy bardzo cierpiał na zdrowiu, kilkakrotnie był nawet hospitalizowany. Mimo to wykonywał wiele prac zaopatrzeniowych w diecezji Shrewsbury i często opowiadał braciom podczas rekreacji historie o ekscentrycznych proboszczach, z którymi się zetknął. Po zakończeniu nauczania w niższym seminarium w Christleton, uczył filozofii w seminarium diecezjalnym Westminster w Ware w Hertfordshire, a także przedmiotów ogólnych w Cardinal Vaughan School w Londynie.

Jednak większą część życia kapłańskiego ks. Malachy'ego stanowiła praca w administracji. W 1975 r. został wybrany przełożonym prowincjalnym (ówczesnej) Prowincji Brytyjskiej. Pomimo złego stanu zdrowia stanowisko to piastował do 1984 roku. Nie prowadził samochodu, więc często korzystał z pociągów, aby dotrzeć na wizytacje lub być gdzieś w nagłych potrzebach. Zyskał przez to w prowincji tytuł "błogosławionego Malachiasza od kolei". Z tego powodu był szczególnie dobry dla księży, którzy mieli problemy z alkoholem lub inne problemy osobiste. Ciężko pracował nad tym, aby w miarę możliwości utrzymać takich ograniczonych członków w owczarni.

Po zakończeniu pracy jako prowincjał podjął studia teologiczne w Heythrop College, które ukończył z wyróżnieniem. Jednak to właśnie podczas pracy w Irlandii, jako magister nowicjatu, został wybrany na delegata na Kapitułę Generalną w 1987 roku. Niespodziewanie został przełożonym generalnym, którą to funkcję pełnił przez następne sześć lat. To nowe zadanie wiązało się z wieloma podróżami do takich miejsc jak Kolombo, Tajwan i Kongo. Istnieje wiele opowieści z czasów, kiedy był przełożonym generalnym: o spaniu w pokoju pełnym nietoperzy w Kolumbii, o biwakowaniu w afrykańskim buszu, gdzie przez całą noc ryczały lwy. Jednym z najważniejszych momentów kadencji Księdza Malachy'ego jako Przełożonego Generalnego było z pewnością oficjalne wznowienie obecności Salwatorianów w Indiach, gdzie w 1990 r. położył kamień węgielny pod nasz dom w Bangalore. To zapoczątkowało zupełnie nowy ruch misyjny w naszym Towarzystwie, który w następnych latach zaowocował założeniem wielu nowych misji na całym świecie.

Po tym trudnym okresie zamieszkał z przyjacielem w Thurles, Co. Tipperary, choć często jeździł do Sallynoggin, niedaleko Dublina, aby odprawiać msze św. dla ludu w języku irlandzkim. Później przeniósł się na stałe do Buncrany, gdzie często pomagał w posłudze kapłańskiej. Obdarzony był rozległą pamięcią archiwalną i z łatwością przypominał sobie daty, nazwiska i miejsca. Przede wszystkim jednak interesował się osobiście wieloma ludźmi.

W ostatnich tygodniach życia ks. Malachy miał upadek, był operowany na kości udowej, kiedy to wykryto raka kości. Został wypisany do opieki paliatywnej. Zmarł w Nazareth House, Fahan, Donegal w Irlandii 18 listopada 2022 roku. Miał 95 lat i był salwatorianinem od 73 lat. Niech spoczywa w Pokoju!